Waarom zo weekhartig reageren op de Britse kamikazekoers? Het risico ligt in Londen
Bart Eeckhout is opiniërend hoofdredacteur.
Met de parlementaire goedkeuring van de regeling voor het inroepen van artikel 50 van het EU-verdrag, lijkt de uitstap van Groot-Brittannië uit de Europese Unie onomkeerbaar. Niet dat er aan die brexit nog getwijfeld moest worden. Sinds een meerderheid van de opgedaagde Britten in juni 'Leave' verkoos, heeft de Britse volksvertegenwoordiging geen andere keus dan dat resultaat te respecteren.
De brexit drukt de soevereine volkswil uit, en dient dus democratisch gehonoreerd te worden. Dat neemt niet weg dat de keuze voor een brexit institutioneel riskant is, aangezien ze afscheidingsbewegingen in Schotland en Noord-Ierland nieuwe zuurstof zal geven. Vooral maakt de keuze Groot-Brittannië economisch kwetsbaar, nu het naast een geografisch ook een economisch eiland gaat worden.
Kamikazekoers
Daarom verbaast het dat hier in België, maar vast ook in andere naburige EU-lidstaten, zo weekhartig gereageerd wordt op die kamikazekoers. Het is in Londen dat het risico ligt en het is in Londen dat aangedrongen wordt om de brexit zo hard mogelijk te maken en dus volledig uit de eenheidsmarkt met open grenzen te stappen.
Het lijkt wel alsof wij ervan uitgaan dat het met de brexit weer elk voor zich is. Dit land maakt nog altijd deel uit van de grootste economische markt ter wereld
Toch zijn wij het weer die als nederige dienaren ginds gebukt gaan smeken om het alstublieft een beetje zacht aan te doen. Waarom toch zo op de buik gaan liggen?
Omdat onze nationale handelsbelangen in Groot-Brittannië gevrijwaard moeten blijven, klinkt het. Goed punt. Maar zou het kunnen dat die belangen beter verdedigd worden vanuit een eensgezind en solidair Europees blok? Nu lijkt het wel alsof wij er hier van uitgaan dat met de brexit ook meteen de hele EU uit elkaar gevallen is en dat het weer elk voor zich is. Tot nader order maakt dit land nog altijd deel uit van de grootste economische markt ter wereld.
Alleen is maar alleen
In handelsrelaties, en soms ook daarbuiten, is groter vaak beter. Dat zullen de Britten nog wel ondervinden. De snelle onderdanigheid waarmee premier Theresa May op de schoot kroop bij de nieuwe Amerikaanse president, en de laffe nietszeggendheid waarmee ze sindsdien over Donald Trumps strapatsen spreekt, bewijzen dat de Britse regering inmiddels donders goed beseft dat alleen maar alleen is. We wensen hen veel succes om met een protectionistische nationalist een deal te onderhandelen die voordeliger is dan wat de EU te bieden heeft.
We wensen Groot-Brittannië veel succes om met een protectionistische nationalist een deal te onderhandelen die voordeliger is dan wat de EU te bieden heeft
We hebben alle belang bij een ordentelijke scheiding en goede relaties met de Britten. Maar hun vertrek biedt ook kansen om de EU weer helderder en beter in te richten. Bijvoorbeeld met een rechtvaardige migratiepolitiek, een einde aan sociale dumping en geharmoniseerde belastingstelsels. Klinkt dat niet aantrekkelijker dan ons te laten meelokken in een sociale en fiscale race to the bottom?