Direct naar artikelinhoud
Standpunt

Meer democratie in Syrië is voor Poetin, Assad, Obama en Hollande allang geen prioriteit meer

Het door zware bombardementen geteisterde Aleppo.

De slag om Aleppo zou weleens het keerpunt kunnen worden in de Syrische oorlog. Met de steun van Russische gevechtsvliegtuigen en Iraanse elitetroepen rukt het regeringsleger van president Assad veel sneller dan verwacht op naar de strategische handelsstad. Tienduizenden mensen sloegen al op de vlucht, 300.000 burgers zitten in de val en dreigen uitgehongerd te worden.

Maar zowel voor Poetin als voor Assad lijkt de menselijke schade van bijkomstig belang. Zij zijn zich zeer goed bewust van het feit dat de verovering van Aleppo de gematigde rebellen een mokerslag zal toedienen.

Niet enkel vanuit militair oogpunt staan Assad en Poetin op het punt om een spectaculaire overwinning te boeken, ook geopolitiek is de inzet van de huidige gevechten enorm. In enkele maanden tijd heeft Poetin in het Midden-Oosten een machtspositie verworven die niemand nog kan negeren. Rusland mag dan al economisch aan het afbrokkelen zijn, het feit dat Poetin zowel Oost-Oekraïne als Syrië in zijn greep heeft, betekent dat de Russische heerser opnieuw een mondiale speler is geworden. Een perfecte uitgangspositie om de VS en Europa te chanteren. Lang zal het niet meer duren vooraleer Poetin in ruil voor een beetje minder chaos en Syrische vluchtelingen de opheffing van de sancties tegen Rusland zal eisen.

En de ambities van Europa in dit spel? Zeer miniem. Vorige week was er nog een beetje hoop dat de Syrische oorlog aan de onderhandelingstafel in Genève beslecht kon worden. Maar ook daar namen Poetin en Assad ons in de maling. Terwijl die laatsten enkele spreekpoppen naar Genève stuurden, gooiden ze honderden clusterbommen op Aleppo en boekten ze cruciale terreinwinst.

De kans dat er ooit nog een vredesdialoog zal komen, is daardoor bijzonder klein geworden. Waarom zouden Assad en Poetin compromissen sluiten? Ze zijn de oorlog aan het winnen. Woorden moesten het afleggen tegen bommen.

Europa en de VS lijken zich tevreden te stellen met een tweederangsrol en richten zich nu vooral op de uitschakeling van IS in Irak, Syrië en Libië. Waarom niet: Obama en Hollande zijn er wonderwel in geslaagd om hun publieke opinies te doen geloven dat Islamitische Staat de grootste boosdoener is in de regio en zwijgen al een hele tijd over de immense destructie door het regeringsleger van Assad.

Kortom: Assad en Poetin rollen de Syrische oppositie op, wij bombarderen IS en zo wordt de boel opgekuist.

Wat er dan moet gebeuren met de zucht van al die Syriërs naar meer vrijheid, democratie en fatsoen? Was dat niet de reden waarom vijf jaar geleden een revolutie uitbrak? Tja, voor Poetin, Assad, Obama en Hollande is dat allang geen prioriteit meer.

Koen Vidal.
Vorige week was er nog een beetje hoop dat de Syrische oorlog aan de onderhandelingstafel in Genève beslecht kon worden. Maar ook daar namen Poetin en Assad ons in de maling