'First Lady'lik resmi statü olmalı mı?

Fransız Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron, seçim kampanyasında cumhurbaşkanlığı eşlerine resmi statü vaadetmişti. Macron'a göre devlet başkanı eşi olarak üstlendikleri tüm geleneksel görevler düşünüldüğünde bunun dışındaki her seçenek 'ikiyüzlülükten' ibaret. Dilekçe üzerine planını geri çeken Macron'un iyi bir fikirden çok erken vazgeçtiği söylenebilir mi?

Tüm alıntıları göster/kapat
Le Monde (FR) /

Cumhurbaşkanının eşi süs eşyası değildir

Le Monde gazetesine göre Macron'un planlarına gösterilen büyük direnç çağdışı:

“Bayan Giscard d'Estaing'den bu yana bütün cumhurbaşkanı eşlerinin [yaptıkları hayır işleri için] Elysée Sarayı'nda küçük bir ekibi bulunuyor. Cumhurbaşkanı Macron tam da bu rolün ve kullanılan kaynakların sınırlarını belirlemek ve şeffaflık sağlamak istiyor. Bunu istemekte haklı. Bu yüzden 'first lady'ye karşı başlatılan saldırı en azından gerici bir saldırı. Çünkü 2017 yılında, bir devlet bakanının eşini süs eşyasına indirgemek abesle iştigal ve oldukça aşağılayıcıdır (süs eşyası ifadesi eski cumhurbaşkanı François Hollande'ın sevgilisi Valérie Trierweiler'e aittir).”

Helsingin Sanomat (FI) /

Daha çok şeffaflık gerek

Helsingin Sanomat, cumhurbaşkanının şeffaflık sağlayabilecekken geri adım atmasına hayıflanıyor:

“Bu pozisyon resmi hale getirilseydi, eşinin harcamaları şimdiye kadar olduğu gibi Élysée Sarayı'nın giderleri arasında gizli kalmayacak, ayrı bir kalem olarak açıklanacaktı. Şimdi ise Brigitte Macron, 'first lady' olarak zaten sahip olacağı küçük ofis ve personele kavuşuyor. ... Macron karşıtları buna rağmen zaferden söz ediyorlar.”

taz, die tageszeitung (DE) /

İşte Macron bu!

Tartışma Macron için siyasi bir soruna dönüştü, diyor taz gazetesi:

“Macron, bu tartışmanın ucu kendi rolüne ve yaptıklarına uzanmadan tartışmayı bitirmeliydi. Öte yandan cumhurbaşkanı anayasa reformuna resmi bir statü kazandırılması için gerekli olan zorlu süreçten de kaçınıyor. Onun yerine konan anayasa belgesi ise kamuflajdan başka bir şey değil. ... Uygulama Macron'a özgü yöntemin tipik bir örneği: Biçimde geri atmaya hazır, ama içerikte görüşlerinden vazgeçmiyor. Bu çok açık. Vergi mükelleflerine düşen maliyeti de içeren bir konuya açıklık getirmek haklı ve doğru bir yaklaşım.”