Mariupol'de çekilen fotoğraf bütün dünyaya ulaştı

Rus ordusu Mart 2022’de, Mariupol’de bir doğum hastanesini bombalamıştı. Yardım görevlilerinin, hamileliği ileri aşamada olan ağır yaralı bir kadını kurtardığını gösteren görüntü tüm dünyayı sarsmış, ancak anne ve çocuk hayatta kalamamıştı. Associated Press’e çalışan Ukraynalı Evgeniy Maloletka’nın çektiği fotoğraf, Yılın Dünya Basın Fotoğrafı ödülünü aldı. Basın, bu tür fotoğrafların önemini ve etkisini tartışıyor.

Tüm alıntıları göster/kapat
De Volkskrant (NL) /

Kıyametin ortasında dramatik bir an

De Volkskrant, fotoğrafın görsel gücünden övgüyle bahsediyor:

“İskeletinden başka bir şeyi kalmamış binalar, alt üst olmuş toprak, parçalanmış ağaç gövdeleri, arka planda yükselen duman ve alevler, Dante'nin tasvirlerini andırıyor. Yardım görevlilerinin ivedi hareketleri, anın hassasiyetini ve aciliyetini yansıtıyor. Sedye üzerindeki siyah puantiyeli kırmızı battaniye ise dikkatleri mağdura çekiyor. Bakışları cansız görünüyor, son bir çabayla karnındaki bebeğini eliyle korumaya çalışıyor. Dokunaklı ve koşullar dikkate alındığında yürek burkan bir hareket.”

Corriere della Sera (IT) /

Ölümle burun burunayken tanıklık ettiler

Corriere della Sera'ya göre Evgeniy Maloletka, Mariupol'de dramatik bir anı fotoğraflamaktan çok daha fazlasını yaptı:

“Şehrin tüm sakinleri gibi o da kendini Rus bombalarından korudu, ancak Associated Press'ten iki meslektaşıyla birlikte korkmak için bir nedenleri daha vardı. Moskova'nın, insansız hava araçları ve özel kuvvetlerle onların peşinde olduğunu biliyorlardı. Moskova, Mariupol'de yaşananların insanlık dışı, akıl almaz ve skandal şeyler olduğunu bir şekilde tüm dünyaya aktarabilecek biri varsa, o kişinin Maloletka olduğunu biliyordu. ... Gece gündüz saldırıya uğrayan diğer 350 bin siville birlikte hayatta kalmayı başardılar. Avrupa'da. 21. yüzyılda. Ama bunu dünyaya anlatabilen ve dediklerine inanılan yalnızca o üçü oldu.”

La Stampa (IT) /

İnkâra varan bir bastırma

La Stampa, böylesine güçlü görüntüleri de bastırmaya çalışmamızdan korkuyor:

“İnsan beyni kabul edilemez olana, dehşete ve dayanılmaz acılara karşı mümkün olduğunca kendini savunur. Hakikatin reddi ise en tercih edilen araçlardan biridir. ... Çünkü bebeklerin dünyaya geldiği bir hastanenin askeri hedef olabileceği gibi tamamen mantıksız, vahşi ve gayriinsani bir fikri kabul etmek mümkün değildir. İnsanlığı uçuruma sürükleyen dehşetin hipnotize ettiği dünya, o sedyede gerçekten bir annenin yatabileceğine artık inanmamaya başlamıştı. Komplo teorilerinin yerini, anne ve bebeği için mutlu bir son hayal eden iyimser duygular aldı.”