Tahran'da rejim düşer mi?
İsrail, düzenlediği hava saldırılarında çok sayıda İranlı üst düzey yöneticiyi öldürdü. Farsça altyazılı bir video mesajı yayınlayan Başbakan Binyamin Netanyahu, İran halkına “kötü ve katil Molla rejimine” karşı ayaklanma çağrısında bulundu. İran’da en son 2022’de kitlesel protestolar yaşanmıştı. Medya, İsrail’le süren savaşın Tahran’da iktidarı değiştirip değiştiremeyeceğini tartışıyor.
Yeter ki İsrail halka zarar vermesin
Le Temps, siviller zarar görmediği müddetçe değişim fırsatı doğabileceğini savunuyor:
“İsrail ordusunun nükleer tesislere yönelik saldırıları bir yana, Binyamin Netanyahu ile pek çok ABD’li şahin siyasetçinin asıl hedefi rejimi değiştirmek. Peki mollalar liderliğindeki İran bunun önüne geçebilir mi? Rejimle tüm bağları kopmuş haldeki İran toplumu, 1979 devriminden bu yana giderek otoriterleşen İslam Cumhuriyeti’nin çöküşünü memnuniyetle karşılayabilir. Ancak böyle bir değişiminin önünde tek bir engel var: İsrail’in saldırılarında sivillerin ölmesi. Her ne kadar paradoks gibi gözükse de bu durum halkın bir kesimini yeniden rejimin arkasına dizebilir.”
Batı üzerine düşeni yapmadı
Taz saldırıların rejimi değiştirmeyeceği görüşünde:
“Dış müdahalelerle Ortadoğu’da hangi ülkeye demokrasi geldi ki? Hiçbirine. Batı, içeriden dönüşümü destekleme fırsatını kaçırdı. Avrupa, Devrim Muhafızları’nı terör listesine alıp siyasi ve ekonomik baskıyı doğrudan rejimin elitlerine yöneltebilirdi. Bunun yerine halk protestolar düzenlerken, bu yüzden tutuklanıp idam edilirken müzakereler yapıldı, kurlaşıldı, susuldu. 46 yıldır bu rejime sürekli direnen insanlar görmezden gelindi ve hâlâ da aynısı yapılıyor.”
Netanyahu'nun bu düşmana ihtiyacı var
Berlin'de yaşayan sosyolog Igor Eidman, Facebook'taki paylaşımında Almanya’daki İranlı tanıdıklarının, Netanyahu’nun kişisel çıkarları doğrultusunda İran’ı düşmanlaştırmak istediğine dair kaygılarına değiniyor:
“İsrail’in daha da sert vurmasını istiyorlar. Fakat aynı zamanda Netanyahu’nun İslam rejiminin çökmesine ihtiyaç duymamasından da endişeliler. İran’da seküler ve demokratik güçler iktidara gelirse, o zaman güya yalnızca sert Bibi’nin başarıyla karşı koyabileceği baş düşman imajı ortadan kalkar. O, gösterişli taktik zaferlerle çıkacağı, ancak sonu gelmeyen kalıcı bir çatışmaya ihtiyaç duyuyor. Aksi halde, seçmenlere kendisini nehirden geçerken değiştirilemeyecek at olarak sunamaz, iktidarını kaybeder ve kendisini yeniden mahkeme huzurunda bulur.”