Macron'un Londra ziyaretinden ne çıktı?
Fransa Cumhurbaşkanı Macron, Büyük Britanya’ya gerçekleştirdiği ziyarette Başbakan Starmer ile göçmenlerin geri gönderilmesine ilişkin bir pilot proje konusunda anlaşmaya vardı. Bu doğrultuda, Büyük Britanya’ya botlarla ulaşan kimi sığınmacılar Fransa’ya geri gönderilirken, bunun karşılığında Fransa’daki bazı göçmenler de yasal yollardan Büyük Britanya’ya kabul edilecek. İki nükleer güç, askeri işbirliğini de güçlendirme niyetinde.
Dost ziyareti
The Times, Macron’un ziyaretinin sığınmacı anlaşmasının ötesinde bir anlam taşıdığını hatırlatıyor:
“Bu aynı zamanda, ilişkilerin Brexit yüzünden gerildiği ve Boris Johnson’ın ciddiyetsiz siyaset tarzı ile Liz Truss’ın patavatsız açıklamalarıyla iyice yıprandığı bir sürecin ardından, Fransa ile yakın diplomatik işbirliğine dönüş anlamına geliyor. … İki ülke artık nükleer silahların kullanımı konusunda koordinasyon niyetini de kapsayan daha güçlü bir askeri işbirliği üzerinde uzlaştı. Bunu da memnuniyetle karşılamalı. Rus saldırganlığının öngörülemez biçimde arttığı bu koşullarda, müşterek değerlere sahip ülkelerin birlik içinde hareket etmesi büyük önem taşıyor.”
Çıkarlarda ciddi dengesizlik mevcut
The Independent, büyük bir tantana ile duyurulan sığınmacı değişimi anlaşmasının Manş Denizi üzerinden gerçekleşen göçü durduracağından şüpheli:
“Bu durum, hem pratik uygulaması hem de caydırıcılık açısından pek çok soruyu beraberinde getiriyor. Öncelikle, ortada yalnızca bir pilot proje var. … Taraflardan biri anlaşmanın sorunsuz işlemesine büyük önem verirken, diğer taraf -Fransa- aynı özeni göstermediğinde, anlaşmanın kırılganlığı ortaya çıkıyor. İkincisi, bu tabloda siyasi çıkarlar bakımından da belirgin bir dengesizlik söz konusu. Büyük Britanya hükümeti, göçmen teknelerini kontrol altında tuttuğunu kanıtlamak zorunda. … Bu da teknelerin esasen Birleşik Krallık’ın sorunu haline gelmesine yol açıyor.”
Köklü müştereklere sahipler
Financial Times, kimi zaman yaşanan büyük görüş ayrılıklarına rağmen Büyük Britanya ve Fransa’nın birbirine yakın ve benzer iki ülke olduğunu hatırlatıyor:
“Büyük Britanya ve Fransa neredeyse aynı nüfusa, benzer GSYH’ye ve dolayısıyla kişi başına düşen yakın bir gelire sahip. Her iki ülkenin de her şeyin yoğunlaştığı orantısız büyüklükte başkentleri var. … Bunun bir nedeni de birleşik ve merkeziyetçi devletler olarak Almanya ya da İtalya’dan daha uzun süredir var olmaları. … En önemli müşterekleri ise savaş sonrası Avrupası’nda pek çokları artık arkaik bir kavram olarak gördükleri sert gücü geride bıraktıklarına kendilerini inandırmaya çalışırken, Büyük Britanya ve Fransa’nın bunu katiyen yapmamış olması. Demokratik Avrupa’da hâlâ nükleer silaha sahip yegâne ülkeler onlar.”